Przyczyny endogenne są związane z wiekiem oraz menopauzą (zmiany hormonalne). Starzenie mimiczne jest związane z mimiką, natomiast starzenie zewnątrzpochodne powstaje na skutek czynników zewnętrznych, takich jak promieniowanie UV czy dym tytoniowy („skóra palacza”). Fizjologiczne starzenie skóry wiąże się z upływem czasu. Zaczyna się ono początkowo w niewidoczny sposób, około 25-30 roku życia. Cechuje się indywidualnym charakterem zmian i ich przebiegiem. Wiek metrykalny często różni się od wieku biologicznego. Istnieje wiele hipotez oraz teorii dotyczących przyczyn i mechanizmów tego zjawiska, które współistnieją i wiążą się ze sobą.

Odkrycie L. Hayflicka i P.S Moorheada w 1961 roku przekonało wszystkich,  że fibroblasty odpowiedzialne m.in. za produkcję kolagenu czy elastyny mają ograniczoną zdolność do podziału. Po z góry zaplanowanej i kontrolowanej długości życia komórka ulega apoptozie i znika bezpowrotnie. Natomiast bezpośrednią przyczyną starzenia fizjologicznego skóry są zmiany zachodzące w gospodarce hormonalnej. Zjawisko to szczególnie dotyka kobiety po okresie przekwitania, kiedy to w ich organizmie dochodzi do gwałtownego zmniejszenia się ilości estrogenów – „hormonów młodości”, a co za tym idzie prowadzi do znacznego spadku kondycji skóry.

Egzogenne starzenie skóry jest wywołane działaniem szkodliwych czynników zewnętrznych, takich jak: promieniowanie, zanieczyszczenia środowiska, infekcje, styl życia, sposób odżywiania się czy poziom stresu. Z punktu widzenia kosmetologii również interesującym zagadnieniem jest miostarzenie – czyli powstawanie zmarszczek pod wpływem kurczenia się mięśni. Część fibroblastów, zwanych miofibroblastami, ma zdolność kurczenia na skutek skurczu sąsiadujących mięśni. Jednakże z wiekiem ten specyficzny rodzaj komórek traci swoją zdolność do rozkurczu, co objawia się w postaci zmarszczek mimicznych.

W starzeniu wewnątrzpochodnym przeważają procesy zanikowe. Stopniowo zanika warstwa podstawna naskórka oraz podstawowe białka strukturalne,
co objawia się cieńszym, wiotkim naskórkiem, o znacznie obniżonej zdolności do regeneracji. W starzeniu egzogennym dominują z kolei procesy przerostowe. Warstwa rogowa ulega wyraźnemu pogrubieniu, staje się chropowata. Skórą, która powstaje na skutek fotostarzenia nazywamy skórą zniszczoną. Skóra postarzała na skutek działania światła w porównaniu do skóry postarzałej fizjologicznie staje się twarda, pomarszczona i sucha, co możemy tłumaczyć degeneracją tkanki łącznej.

O przedwcześnie postarzałej skórze mówimy, kiedy na pierwszy plan
przed starzeniem fizjologicznym wyłania się starzenie środowiskowe !!!

Wśród oznak fotostarzenia wyróżniamy:

  • zmarszczki,
  • romboidalna skóra twarzy – występuje na tylnej powierzchni szyi u osób przebywających przez długi czas bądź pracujących na wolnym powietrzu.
    Ma ona bardzo charakterystyczny wygląd – jest pobruzdowana w romboidalne pola, staje się szorstka, twarda oraz zaczerwieniona
  • piegi,
  • plamy soczewicowate – to brunatne plamy o gładkiej powierzchni, są większe od piegów. Występują pojedynczo lub bardzo licznie, mogą się zlewać
  • rogowacenie słoneczne – dotyczy miejsc nadmiernie zrogowaciałych. Przyjmuje formę tarczek zlokalizowanych w miejscach eksponowanych na działanie promieni świetlnych